Absolwenci o Nas

Czas w Katolickim Liceum był czasem szczególnym. Takim, że kiedy patrzę w przeszłość i zastanawiam się co było dobrego, co złego, a co wartego wspomnień,  to KLO  od razu pojawia mi się jako coś pozytywnego - jako pozytywna myśl, coś do czego chciałoby się wrócić. W czasie, gdy wchodziłam w dorosłość bardzo potrzebowałam, by ktoś mi dodał „wiatru w żagle”. Niewątpliwie byli to nauczyciele Naszego Liceum, o którym  mówię w dalszym ciągu, po kilku latach - „nasze” bo wspominam je bardzo personalnie.Nauczycieli wspominam bardzo dobrze. Byli to zwykle bardzo ciepli, konkretni ludzie, mobilizujący nas/mnie do budowania własnego, świadomego, dorosłego zdania. Były to osoby, które  chciały przekazać konkretną wiedzę nam/mi za wszelką cenę. W tej szkole, liczyło się nie to ile czasu spędzimy nad danym zagadnieniem, ale to czy koniec końców je zrozumiemy. Poza nauczycielami to wiadomo koledzy, koleżanki, którzy budują razem z nami klasę, a w końcu szkołę. Miałam może malutką klasę i nie zawsze było kolorowo, ale będę ten czas z nimi zawsze wspominać pozytywnie - szczególnie wycieczki klasowe. Wspólne wyjazdy, zwiedzanie świata, nauka języka w praktyce - na wymianach lub wyjazdach. To jest coś czego nie da się wycenić. Było, jest i będzie bezcenne. Nie dla wszystkich istotne, lecz dla mnie wyjątkowe i ważne to  wspólnota wiary, którą w tej Szkole mogłam przeżyć. Wspólna Eucharystia jako szkoły ,to coś co wyróżnia, to coś co przypomina nam, że jest coś więcej, coś co uskrzydla i dodaje sił.Jestem bardzo wdzięczna wszystkim ludziom i znajomym, których miałam okazje poznać w Katoliku. Mam im wiele do zawdzięczenia, bo pomogli mi zbudować siebie samą intelektualnie i światopoglądowo.

ALEKSANDRA CZAJKOWSKA (GWORYS)

Do naszej szkoły trafiłem dzięki bardzo dobrej opinii, którą się cieszyła. To czym zawsze się wyrózniała, to bardzo indywidualnym i profesjonalnym podejściem do każdego ucznia - motywujące do rozwoju zainteresowań oraz zdobywania wiedzy z wybranych przez ucznia dyscyplin maturalnych. Dyskusje z nauczycielami często wykraczające poza zakres wiedzy "niezbędnej do matury" motywowały do poszerzania horyzontów myślowych. Kiedy nadszedł czas na wymarzone studia medyczne, okazało się,  że dzięki dobremu przygotowaniu, egzamin dojrzałości był tylko formalnością. Dziś jako lekarz specjalizuję się z chirurgii ogólnej pomagając chorym w jednym z górnośląskich szpitali. Z tym większą  nostalgią wspominam tamten okres, zadanie ułatwione, gdyż przyjaźnie wtedy zawarte trwają do dziś. 

MICHAŁ DURBACZ

Wybór katolickiego liceum był naturalną konsekwencją kształcenia w katolickim gimnazjum, ponieważ zarówno poziom nauczania, kadra, przekazywane wartości jak i zawarte znajomości przemawiały na jeg korzyść. Zespół nauczycieli, zarówno w gimnazjum, jak i liceum, nie tylko przekazywał wiedzę, której przyswojenie pozwoliło na sprowadzenie matury do formalności (co z kolei otwarło przede mną drogę na niemal wszystkie publiczne wydziały prawa w Polsce), ale także także podjął się o wiele trudniejszego zadania - przekazania, często także własnym przykładem, odpowiednich wzorców zachowań i wartości etycznych. Po ukończeniu studiów prawniczych postanowiłem zdawać na aplikację radcowską, którą w chwili obecnej odbywam.

MICHAŁ KAŁUŻA

Wybór tego gimnazjum, a później i liceum, był dla mnie naturalnym krokiem, gdyż kończyłem Katolicką Szkołę Podstawową w Cieszynie, więc sam znałem wartość tych placówek. Nigdy nie zapomnę rodzinnej atmosfery panującej w szkole, jak i nauczycieli, którzy poświęcali swój czas w zależności od potrzeb uczniów. Najlepszym przykładem tego, jak dobrze odbierałem pracę pedagogów tych placówek jest chyba fakt, że sam zdecydowałem się pójść na studia na filologię angielską i, po ukończeniu Uniwersytetu Wrocławskiego, zostać nauczycielem tego języka, którym jestem obecnie.

JAKUB KOWALSKI