I. MISJA I WIZJA SZKOŁY
Szkoła „mocą swego posłannictwa kształtuje (...) władze umysłowe,
rozwija zdolności wydawania prawidłowych sądów,
wprowadza w dziedzictwo kultury wytworzonej przez przeszłe pokolenia,
kształci zmysł wartości, przygotowuje do życia zawodowego,
sprzyja dyspozycjom do wzajemnego zrozumienia się,
stwarzając przyjazne współżycie wśród wychowanków różniących się
charakterem czy pochodzeniem”. [1]
Szkoła przez swą działalność zmierza do realizowania treści wychowawczych zabiega o to, aby uczniowie byli dobrze przygotowani do dalszej nauki i życia we współczesnym świecie. Społeczność szkolna troszczy się o klimat życzliwości i bezpieczeństwa oraz promuje zdrowy styl życia. Szkoła dba również o ukształtowanie człowieka wrażliwego, szlachetnego, gotowego stawać na progu swej dorosłości, jako człowiek żyjący w prawdzie, samodzielności i odpowiedzialności za życie i zdrowie.
Całą społeczność szkolną powinna cechować życzliwość i wzajemny szacunek wyrażony poprzez kulturę osobistą uczniów, nauczycieli i rodziców. Każdy uczeń ma możliwość rozwijać swoje zainteresowania, korzystać z oferty zajęć pozalekcyjnych, być aktywnym, a przede wszystkim dbać o relacje z drugim człowiekiem. Kadra pedagogiczna wspiera indywidualny rozwój ucznia, uczy samodzielnego rozwiązywania problemów, wiary w własne możliwości, pomaga również w odkrywaniu autorytetów, za którymi warto podążać.
Nauczyciele – wychowawcy w swojej pracy dydaktyczno- wychowawczej wspierają w tym zakresie obowiązki rodziców i zmierzają do tego, aby uczniowie znajdowali w szkole środowisko wszechstronnego rozwoju osobistego.
II. WZORZEC ABSOLWENTA KATOLICKIEGO LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCEGO I KATOLICKIEGO GIMNAZJUM W CIESZYNIE
„Wy jesteście przyszłością świata,
wy jesteście nadzieją Kościoła.
Wy jesteście moją nadzieją.”[2]
Poprzez pracę wychowawczą dążymy do tego, aby absolwent Katolickiego Gimnazjum im. św. Melchiora Grodzieckiego był człowiekiem:
- odróżniającym dobro od zła,
- odpowiedzialnym, prawdomównym i szczerym,
- mającym poczucie własnej wartości,
- dobrze wykształconym i posiadającym usystematyzowaną wiedzę ogólną,
- posiadającym wizję własnej przyszłości,
- posiadającym umiejętności dalszego samokształcenia i samowychowania oraz korzystania ze wszystkich dostępnych źródeł informacji,
- samodzielnie myślącym, ciekawym świata, aktywnym,
- prezentującym wysoki poziom kultury osobistej, godnie reprezentującym rodzinę, szkołę i ojczyznę,
- w miarę możliwości uczestniczącym w życiu kulturalnym i społecznym regionu,
- wrażliwym na piękno otaczającego świata,
- wykazującym się samodyscypliną,
- obowiązkowym, systematycznym, punktualnym, kulturalnym, życzliwym, koleżeńskim, taktownym
- umiejętnie rozwiązującym problemy i konflikty,
- tolerancyjnym, okazującym szacunek innym osobom,
- odpowiedzialnym za własne zadania i ich rzetelne wykonywanie,
- posiadającym umiejętności interpersonalne: współpraca z innymi, komunikatywność, życzliwość, otwartość na potrzeby innych,
- mającym twórczy i krytyczny stosunek do rzeczywistości,
- dbającym o zdrowie własne i innych.
III. ZADANIA UCZNIA
"Musicie od siebie wymagać,
choćby inni od Was nie wymagali".[3]
Uczeń Katolickiego Gimnazjum im. św. Melchiora Grodzieckiego w Cieszynie:
- potrafi rozróżnić dobro od zła i rozumie konieczność dokonywania dobrych życiowych wyborów;
- docenia wartość życia według zasad Dekalogu i potrzebę jednoznacznej postawy etycznej i moralnej;
- zna zasady radzenia sobie w sytuacjach trudnych;
- jest wolny od jakichkolwiek uzależnień (papierosy, alkohol, narkotyki);
- rozumie konieczność unikania kontaktu ze środowiskami mogącymi stanowić dla niego zagrożenie;
- wie, do kogo i w jaki sposób może się zwrócić w sytuacji trudnej (rodzice, pedagog szkolny, wychowawca, ksiądz, poradnie, organizacje pomocowe);
- zna i stosuje zwroty grzecznościowe w kontaktach z osobami dorosłymi i rówieśnikami.
- nie używa wulgarnych słów, jest taktowny i uprzejmy wobec innych;
- okazuje innym szacunek;
- rozumie potrzebę podejmowania działalności społecznej, w miarę potrzeby angażuje się w organizowane akcje, zwłaszcza w szkole i w regionie; sam staje się ich inicjatorem;
- potrafi zorganizować sobie warsztat pracy ucznia, rozumie potrzebę poszerzania horyzontów, zdobywania wiedzy, jest systematyczny, obowiązkowy i stara się w miarę własnych możliwości i zdolności dążyć do właściwego rozwijania zainteresowań i talentów;
- utożsamia się ze szkołą, jej pracownikami, dba zarówno o dobre imię szkoły, jak i o jej bazę materialną (nie niszczy);
- czuje się odpowiedzialny za innych (organizuje np. pomoc koleżeńską);
- właściwie rozumie konieczność coraz pełniejszego zaangażowania się w życie regionu i kraju, jest patriotą, ale równocześnie człowiekiem otwartym na problemy Europy i świata.
IV. ZADANIA WYCHOWAWCÓW I NAUCZYCIELI
„Drodzy nauczyciele (…) młodzi was potrzebują.
Oni poszukują wzorców, które byłyby dla nich punktem odniesienia.
Oni oczekują odpowiedzi na wiele zasadniczych pytań,
które nurtują ich umysły i serca,
a nade wszystko domagają się od was przykładu życia”.[4]
Nauczyciel - wychowawca powinien:
- szanować ucznia, jego wolność i niepowtarzalność;
- w sposób przemyślany i planowy kierować procesem zdobywania wiedzy przez ucznia;
- odnosić się do ucznia z życzliwością i wyrozumiałością, ale równocześnie być wobec niego wymagającym i konkretnym;
- starać się towarzyszyć wychowankowi w dokonywaniu przez niego wyborów życiowych, proponując najlepsze rozwiązania, stale podkreślając konieczność dążenia do prawdy i dobra;
- inspirować uczniów do poznawania siebie nawzajem;
- uczyć odpowiedzialności za drugiego człowieka, akceptacji, otwartości wobec innych ludzi;
- uwrażliwiać na potrzeby innych osób, uczyć szacunku i życzliwości;
- kształtować u wychowanka postawę szacunku wobec rodziców;
- dbać o uściślenie więzi wychowanka z domem rodzinnym;
- zwracać uwagę na postawę ucznia wobec szkoły (lojalność, zaufanie, godne reprezentowanie szkoły na zewnątrz, w środowisku);
- uczestniczyć razem z uczniami w życiu Kościoła, zwłaszcza Kościoła lokalnego;
- uczestniczyć, razem z uczniami, w życiu społeczności lokalnej (miasta, powiatu);
- uczyć patriotyzmu, podtrzymywania obyczajów narodowych, wyjaśniać ich sens, uczyć odpowiedzialności za naród, państwo;
- przekazywać wiedzę o świecie, uczyć postawy tolerancji i zrozumienia dla innych odmiennych kultur;
- inspirować ucznia do zdobywania wiedzy o samym sobie, do refleksji nad własną postawą i życiowymi wyborami;
- swoją postawą i zachowaniem dawać dobre świadectwo.
V. ZASADY WSPÓŁPRACY Z RODZICAMI
"Wychowanie to twórczość o przedmiocie najbardziej osobowym –
wychowuje się bowiem zawsze i tylko osobę –
zwierzę jedynie można tresować (...).
Wszystko to, co z natury zawiera się w wychowywanym człowieku,
stanowi tworzywo dla wychowawców, tworzywo,
po które winna sięgać ich miłość.
Do całokształtu tego tworzywa należy także to,
co daje Bóg w przypadku nadnatury, czyli łaski.
Nie pozostawia On bowiem dzieła wychowania,
które jest poniekąd ciągłym stwarzaniem osobowości,
całkowicie i wyłącznie rodzicom,
sam osobiście również bierze w nim udział".[5]
Współpraca rodziców ze szkołą oparta jest na zasadzie wzajemnej lojalności, zaufania i poszanowania kompetencji i obejmuje:
- spotkania rodziców z dyrektorem i nauczycielami,
- wspólne tworzenie koncepcji wychowawczej szkoły,
- działalność Rady Rodziców
- udział rodziców w życiu szkoły (uroczystości, imprezy szkolne, wyjazdy),
- organizowanie i współorganizowanie wycieczek,
- przyjmowanie uczniów w ramach wymiany międzyszkolnej,
- angażowanie do prac na rzecz szkoły oraz uczestnictwa w inicjatywach organizowanych przez szkołę.
Rodzice powinni być w stałym kontakcie z nauczycielem-wychowawcą poprzez uczestniczenie w zebraniach, konsultacjach, prelekcjach poświęconym zagadnieniom wychowawczym, czytanie strony internetowej szkoły. Kontakt z rodzicami odbywa się również przez dziennik elektroniczny.
[1] Jan Paweł II, Przemówienie do katechetów, nauczycieli i uczniów, Włocławek 6. 06. 1991r.
[2] Jan Paweł II, Przemówienie na Anioł Pański, 22. 10. 1978r.
[3] Jan Paweł II, Przemówienie do młodych, Częstochowa 18. 06. 1983r.
[4] Jan Paweł II, Homilia wygłoszona podczas Mszy Św, Łowicz 14. 06. 1999r.
[5] Jan Paweł II, List do rodzin z okazji Roku Rodziny, Kraków 1994r.